भालसरिक गाछ/ विदेह- इन्टरनेट (अंतर्जाल) पर मैथिलीक पहिल उपस्थिति

(c)२०००-२०२३. सर्वाधिकार लेखकाधीन आ जतऽ लेखकक नाम नै अछि ततऽ संपादकाधीन। विदेह- प्रथम मैथिली पाक्षिक ई-पत्रिका ISSN 2229-547X VIDEHA सम्पादक: गजेन्द्र ठाकुर। Editor: Gajendra Thakur

रचनाकार अपन मौलिक आ अप्रकाशित रचना (जकर मौलिकताक संपूर्ण उत्तरदायित्व लेखक गणक मध्य छन्हि) editorial.staff.videha@gmail.com केँ मेल अटैचमेण्टक रूपमेँ .doc, .docx, .rtf वा .txt फॉर्मेटमे पठा सकै छथि। एतऽ प्रकाशित रचना सभक कॉपीराइट लेखक/संग्रहकर्त्ता लोकनिक लगमे रहतन्हि। सम्पादक 'विदेह' प्रथम मैथिली पाक्षिक ई पत्रिका ऐ ई-पत्रिकामे ई-प्रकाशित/ प्रथम प्रकाशित रचनाक प्रिंट-वेब आर्काइवक/ आर्काइवक अनुवादक आ मूल आ अनूदित आर्काइवक ई-प्रकाशन/ प्रिंट-प्रकाशनक अधिकार रखैत छथि। (The Editor, Videha holds the right for print-web archive/ right to translate those archives and/ or e-publish/ print-publish the original/ translated archive).

ऐ ई-पत्रिकामे कोनो रॊयल्टीक/ पारिश्रमिकक प्रावधान नै छै। तेँ रॉयल्टीक/ पारिश्रमिकक इच्छुक विदेहसँ नै जुड़थि, से आग्रह। रचनाक संग रचनाकार अपन संक्षिप्त परिचय आ अपन स्कैन कएल गेल फोटो पठेताह, से आशा करैत छी। रचनाक अंतमे टाइप रहय, जे ई रचना मौलिक अछि, आ पहिल प्रकाशनक हेतु विदेह (पाक्षिक) ई पत्रिकाकेँ देल जा रहल अछि। मेल प्राप्त होयबाक बाद यथासंभव शीघ्र ( सात दिनक भीतर) एकर प्रकाशनक अंकक सूचना देल जायत। एहि ई पत्रिकाकेँ मासक ०१ आ १५ तिथिकेँ ई प्रकाशित कएल जाइत अछि।

 

(c) २००-२०२ सर्वाधिकार सुरक्षित। विदेहमे प्रकाशित सभटा रचना आ आर्काइवक सर्वाधिकार रचनाकार आ संग्रहकर्त्ताक लगमे छन्हि।  भालसरिक गाछ जे सन २००० सँ याहूसिटीजपर छल http://www.geocities.com/.../bhalsarik_gachh.htmlhttp://www.geocities.com/ggajendra  आदि लिंकपर  आ अखनो ५ जुलाइ २००४ क पोस्ट http://gajendrathakur.blogspot.com/2004/07/bhalsarik-gachh.html  (किछु दिन लेल http://videha.com/2004/07/bhalsarik-gachh.html  लिंकपर, स्रोत wayback machine of https://web.archive.org/web/*/videha  258 capture(s) from 2004 to 2016- http://videha.com/  भालसरिक गाछ-प्रथम मैथिली ब्लॉग / मैथिली ब्लॉगक एग्रीगेटर) केर रूपमे इन्टरनेटपर  मैथिलीक प्राचीनतम उपस्थितक रूपमे विद्यमान अछि। ई मैथिलीक पहिल इंटरनेट पत्रिका थिक जकर नाम बादमे १ जनवरी २००८ सँ "विदेह" पड़लै।इंटरनेटपर मैथिलीक प्रथम उपस्थितिक यात्रा विदेह- प्रथम मैथिली पाक्षिक ई पत्रिका धरि पहुँचल अछि,जे http://www.videha.co.in/  पर ई प्रकाशित होइत अछि। आब “भालसरिक गाछ” जालवृत्त 'विदेह' ई-पत्रिकाक प्रवक्ताक संग मैथिली भाषाक जालवृत्तक एग्रीगेटरक रूपमे प्रयुक्त भऽ रहल अछि। विदेह ई-पत्रिका ISSN 2229-547X VIDEHA

Wednesday, August 13, 2008

छोटका भैया (रक्षाबंधनपर विशेष)

घरक छोट-मोट बातपर छिड़ल बहससँ हमर मूड ख़राब भऽ गेल छल ! ताहि उपरान्त छोटका भैयाक फ़ोन आयल ! हमर उदासीसँ हुनका अंदाज भेलनि, की किछु बात अछि ! ओऽ हमरासँ पुछलथि, हुनकर स्नेहभरल शब्द सुनि कऽ हमरा कननाञि आबि गेल। हम कानए लगलहुँ हुनका किछु नञि कहि सकलहुँ ! ओहो फ़ोन राखि देलथि, करीब एक घंटाक बाद फेरसँ फ़ोन केलन्हि। तावत तक हमहूँ चुप भऽ गेल छलहुँ ! ओऽ दोबारा पुछलथि-
"अपनेकेँ घरक लोक किछु कहलथि की ?"
हम हुनकर बातकेँ बीचेमे काटैत हुनका कहलहुँ-
"कुनू खास बात नञि छल भईया, घरमे ई छोट-मोट बात होइते रहैत अछि !"
एहिपर ओऽ भीजल आवाज़मे कहलथि-
"यदि छोट-मोट बात अछि, तँ हमरा उम्मीद छल जे अपने समझदार छी, सम्हारि लेब, मुदा अगर हमर जरुरत पड़ए तँ बिना चिन्ताक कहब जे हम आबि जाञि ? ई नञि जे अहाँ असगर छी। हम सर्वदा अपनेक संग छलहुँ।"
ई गप सुनैत हमर आँखि डबडबा उठल ! लागल जेना भाइक सांत्वना भरल स्पर्श हमर पीठ थपथपा रहल अछि! ओही भाइक, जिनकर स्थानपर हम सर्वदा बहिनक कामना करैत छलहुँ !

हम चारि भाइ-बहिनमे सभसँ छोट रही। माँ बतबैत छलीह, जखन हमर जन्म भेल छल तीनो भईया हमरा (बहिन) पाबिकेँ बहुत खुश भेलथि ! सत्य पुछू तँ हम तीनो भईयाक आँखिक तरेगण रही! मुदा समयक संग-संग बड़का वा मंझिला भइयासँ दूर छोटका भईयाक हम बहुत करीब आबि गेलहुँ !किएक ई तँ पता नञि, मुदा अपन बचपनक जतेक गप हमरा मोन अछि,ओहिमे बेसी छोटके भईया शामिल छथि ! कुमर काकाक कलममे ठीक्-ठीक दुफरियाकेँ छोटका भईया जखन खजूर,जोम बिछबाक लेल जाइत रहथि, तँ हमरो अपन कान्हपर बैसाऽ कए लऽ जाइत रहथि !कन्हापर बैसेबाक कारण ई रहनि, की हमर पएर नञि पाकए! ओहि समय हमरा ओतेक ज्ञान कतए, की सोचि सकितहुँ आखिर भइयोक पएर पाकैत होएतन्हि!ई सभ बचपनक बात भेल, आगाँ चलि कए कनेक पैघ भेलहुँ, तँ भईया फाटल मोजामे रद्दी-चिन्द्दी भरि कए, गेंद बना कए हमरा संग खेलाइत छलाह ! हुनकर अथाह प्रेम भेटलाक बादो हम सोची, भगवान् हुनकर स्थानपर यदि हमर बहिन होएतथि तँ हम हुनका संग कपड़ाक गुरियासँ खेलाइतहुँ। तीनो भईया हमरासँ बहुत प्रेम करैत छलथि, बेशी कऽ कए छोटका भईया हमरा सदिखन अपने संग राखैत रहथि! माँ-बाबूजी दुनु नोकरी करैत छलाह, एक तरहेँ हम हुनके (छोटका भईया) जिम्मेदारी रही। सत्य पुछू तँ घरक सभ काज करब हमरा छोटके भईया सिखेलथि! किशोरावस्था आबैते-आबैत हमरा अपन सहेली वा मौसी/काकीक बेटीक संग निक लागए लागल! ईएह स्थिति युवावस्था तक रहल। हम सदैव एक बहिनक कमी अनुभव करैत रहलहुँ, आर एक छोटका भईया रहथि जे सदिखन एहि बातसँ दूर-अनभिज्ञ हमर साथ दैत रहलाह! हम अपन पसंदसँ प्रेम-विवाह केलहुँ, हम अपन पसंद हुनके लग बतेलिनि। छोटके भईया सभ-परिजनकेँ विवाहक लेल मनेलखिन। विवाहक उपरांत ओऽ हमरा सँ कहैत छलाह-
"कखनो कुनू तरहक तकलीफ हएत तँ ई नञि सोचब की अपने अपन पसंदसँ विवाह केलहुँ तँ हमरा नझि कहि सकैत छी। .... हम सदा अपनेक संग छी।"

आर ओऽ ठीकेमे सर्वदा हमर साथ रहलथि। समय बीतल गेल, बादमे हम सासुर बसए लागलहुँ। सासुरमे देखलहुँ की हमर दुनू ननदि आर हुनकर भईयामे कखनो पटरी नञि खाइत छनि। अनायासहि हमरा अपन भईयाक मोन आबि गेल, हमर आँखि भरि उठल। आई जखन हमर आँखि खुजल तँ एक हम बताहि रही जे सर्वदा भईयाक प्रेमसँ अनभिज्ञ एक बहिनक लेल दुखी रहैत छलहुँ, आइ हम छोटका भईयाक स्नेहक महत्त्वकेँ बुझलहुँ! ओना तँ जीवनक सभ मोड़पर पतिदेव सदा हमर साथ दैत छथि, मुदा जरुरत परलापर छोटका भईया माँ-बाबूजी, भाई-बहिन, सभक जिम्मेदारी सभ-तरहेँ निभबैत छथि! आइ रक्षा बंधनक उपलक्ष्यमे हुनकर चर्चा करैत हमरा बड़ गर्वक अनुभूति भए रहल अछि !

एहि पावन अवसरपर हुनका जेहेन हर भैयाक प्यारी-प्यारी बहिनियाकेँ सलाम .....